"Emanet" Göcek.

Hayatımda ilk kez bir arkadaşımın organizasyonu ile gelmiştik Göcek'e 2006 yılında... 3 çift kiralık eski püskü bir guletle kısa bir mavi tur yapıp hayran olmuştuk koylarının güzelliğine. Ardı arkasına dizilmiş 3 boyutlu, ya da kabartmalı bir tablo gibi dağların arasında bitmek bilmeyen koylar, her biri başka güzel... Hava sanki özellikle yelkenciler yol alsın diye, gündüz hafif rüzgarlı, gece ise süt liman...

Efe 2 yaşına gelip biraz eli ayağı tutunca plansız programsız gelip, bir tekne ayarlayıp hiç olmazsa bir gece dahi olsa denizde kalıp tekrar büyüsüne kapılıp gittik, Göcek'in ve eskiden kalma bir alışkanlıkla şöyle bir kaç mısra döküldü içimizden ....

Önce arsız meltem üşüttü bizi,

okşayarak tenimizi.

Sonra güneş örttü üstümüzü,

yavaşça, ısıttı içimizi.

Teknemiz kiralıktı,

Havlumuz emanet...

Göcek, "yeryüzündeki cennet",

tekrar hatırlattı bize :

Asıl, hayat emanet...