“Dünyanın bütün şehirleri başka bir şehre benzer; İstanbul hariç”, dedi çok gezen :
“değişik, acayip bi yer İstanbul,… bütün büyük şehirlerin içinden su geçer ama hiç birinin içinden yunuslar geçmez mesela ….”
“Dünyanın bütün manzara fotoğrafları asıllarından daha güzeldir; İstanbul hariç” dedi çok okuyan :
“Bugüne kadar okuduğum, gördüğüm hiçbir şey, İstanbul’un nasıl bir yer olduğunu tam olarak anlatamamış bana…”
“Dünyanın bütün büyük şehirleri, hayat kadını gibi olmuş artık, satar kendini, pazarlar; İstanbul hariç”, dedi çok bilen :
“İstanbul nazlı bi bakire. Sen ayartmalısın onu, her yeri gizem, her şeyi kapalı, arayıp sen bulmalısın, sen baştan çıkarmalısın İstanbul’u”
Ve “düşün” dedi çok inanan, “2500 yıldır bu şehirde ne büyük adamlar yaşamış, ölmüş, bu mabetlerde ne ayinler, ne dualar yapılmış… bunların yüzü suyu hürmetinden, bunların enerjisidir, İstanbul’un enerjisi, gücü, güzelliği” ….
“Siz burada yaşıyorsunuz diye duymuyorsunuz galiba, İstanbul’un bi kokusu ve bi melodisi var ben çok net duyuyorum”, dedi hiç inanmayan…
“Evet” dedim olabilir, ve galiba bu koku, bu türkü, bize hemen İstanbul’u özleten başka yerlere gittiğimizde, en çok İstanbul’a dönüşünü sevdiren başka şehirlerin …
Ve “Dünyanın bütün şehirleri bir gün ölecektir; İstanbul hariç” dedi, 1530 yılında, Petrus Gyllius...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder