( Bu fotoğrafa da bayılıyorum, TRT nin 80'li yıllarda programın en güzel yerinde "teknik bir arıza dolayısıyla yayınımıza kısa bir ara veriyoruz" fotoğrafı ... )“5 kardeşi, 50 yıl sonra, ilk kez bir araya getirmek, harika bir hediye olacak Babama” dedi Ablam... ki bizim aklımız evvelken hiç bişi almayıp, doğum günlerini unutup incitmişizdir Babamı, şimdi ise ne alsak bi türlü yaşatamayız o eski heyecanını ....
Babamlar, 2 anneden, 5 kardeştirler... En küçük kardeş ( Zeynep ) doğar doğmaz teyzesine verildiği için ve Anne 25 , Baba 47 yaşında vefat ettiği için, bütün kardeşler dağılmış, erkekler evden kaçmış, kızlar 15 inde evlendirilmiş, dağılmışlar ve hiç biraraya gelememişler... ( Babamın ve ailesinin hikayesinden 4 tane falan dizi film rahat çıkar... )
Çoluk, çocuk, torun, torba da işin içine girince 40 kişilik bi topluluktan bahsediyorduk ve nasıl, nerede toparlayacaktık bu kadar kişiyi ?
Çok sertti ablamın yanıtı ve aradığı herkese de bunu söyledi :
Çoluk, çocuk, torun, torba da işin içine girince 40 kişilik bi topluluktan bahsediyorduk ve nasıl, nerede toparlayacaktık bu kadar kişiyi ?
Çok sertti ablamın yanıtı ve aradığı herkese de bunu söyledi :
“Birinizin cenazesi yerine, doğum gününde buluşmayı tercih edersiniz herhalde!”
Herkes geldi, hatta en büyük kardeş olan amcamın, oğlu “meşhur fotoğrafçı” Serkan bile geldi ki, hiç ama hiçbir yere geldiği baki değildir… sürekli ya çekimi çıkar ya da çekimi uzar ….
( bu arada herif hala Nikon F1 le analog fotograf çekiyor )
Ankara ekibini de düşünerek, ortada, Bolu’da, mütevazi bir dağ otelinde buluştuk…
Aralarında hep “en çok acıyı ben çektim” soğuk savaşı olmuştur, görüşen kardeşlerin …
"bu sefer acıları yarıştırmak, hatırlamak, ağlamak değil birbirimize sımsıkı sarılarak acıları unutmak, gülmek zamanıdır"… dedik
Önce Ankara’dan 2 halam geldi, sonra İstanbul’dan amcam, sonra Babam… Babam gelir gelmez “keşke Zeynep de burada olsaydı” dedi ve Zeynep de geldi …
Zeynep’i çoğumuzun ilk görüşüydü hatta belki de son görüşü ama sanki hep görüşüyormuş gibi sarıldı herkes, hatırladı, unuttu, ağladı, güldü…
En çok ablam ağladı ve herhalde en çok da Dedem gülmüştür, yukarıdan, ilk kez 5 çocuğunu birarada gördü …
Tabi biz de ilk kez bütün kuzenler bir araya gelmiş olduk ve büyük keyif aldık, Bolu’nun havası suyu da, kısa bir köy yürüyüşü ve gölcük turu da üstüne kaymak oldu, ama tabi en büyük keyfi yine bizim sıpalar çıkardı …
Kural : Öncelik sıranı bir daha gözden geçir! En üst sırada kesinlikle ailen olmalı ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder