1 Şubat 2016 Pazartesi

Heidi’nin memleketi, Flümserberg …


Ben de daha önce hiç duymamıştım, “Flümserberg” şehrini ama gerçekten de resmi kayıtlarda Heidiland olarak geçen bir bölgesinde İsviçre’nin… Eşimin akrabası, uzun yıllardır burada yaşayan Tufan Abi’nin daveti üzerine 13 yıl sonra nihayet gidebildik İsviçre’ye, bir sömestre tatilinde maaile, kayak yapmaya…


Sağolsun Tufan Abi son derece hesaplı bir dağ evi ayarlamış St. Gallen Kantonunun, Heidiland Bölgesinin, Flümserberg Şehrininin, Tanneboden köyünde… İlginç bir yer İsviçre, el kadar ülke 26 tane kanton var, 4 dil konuşuluyor ( Almanca, Fransızca ve İtalyanca’yı biliyorduk bir de “Romansça” varmış…) Başkenti yok, bir sürü şehri var, bir sürü kayak merkezi... Her yer göl, gölet, orman ve dağ… 


Ve varolsun Tufan Abi, bize Türkiye’de unuttuğumuz, Türk misafirperverliği dersi verdi, İsviçre’de; 1 buçuk saatlik yolu, oğlu, eşi, kayın validesi, yiğeni, yiğenin eşi ile birlikte tam 3 sefer gitti geldi, her seferinde elleri kolları dolu dolu, işini gücünü bırakıp, sırf bizi yalnız bırakmamak için… Yol boyu düşündük, hangimiz yapar bunu İstanbul’da, ve biz ne zaman, nerede, nasıl  kaybettik bu değerlerimizi ?


Havaalanından itibaren sessiz, sakin, telaşsız; daimi bir huzur havası memlekette…Bizim, telaş, koşuşturma, gerginlik, karamsarlık iliklerimize kadar işlemişken bugünlerde, çok garip geliyor tabi bu hasret kaldığımız, “bir tatlı huzur…”
Şansımıza kışın ortasında harika bir hava 7-8 derece civarında sürekli güneşli, yumuşacık rüzgarsız, tertemiz dağ havası… Ne tarafa baksan uçsuz bucaksız, koyu rengiyle daha da bir heybetli duran Alpler…


Yıllar önce İsviçre’de başka bir kayak beldesi olan Engelberg’e Ağustos ayında gitme saçmalığından sonraki ilk gelişim bu ve hemen hissediyorum haklı ününü. Doğa ile iç içe harika bir yaşam tarzı… Teleferik’le Tanneboden’den Unterterzen’e inerken, kapısında son model bir araba olan evin bahçesinden tezek kokuları geliyor burnuma ve otobanın hemen kenarından akan derede 3 tane karaca görüyorum su içerken…


Pimapen kuşağı, Oğlum Efe bile hemen fark ediyor ve soruyor “ Baba, neden bu kadar çok tahta var burada,  kapılar, pencereler, çerçeveler, yataklar, kızaklar, oyuncaklar her şey tahta?..”  Ve tabi asıl çocuklara güzel hayat burada… Kayak tesisi onlar için düşünülmüş bir sürü detayla dolu..
Teleferikte sohbet ettiğimiz yakın köylü bir orta okul öğrencisine soruyoruz “”tatil mi bugün” diye hayır diyor “bugün okul kayak günü”, bir nevi beden eğitimi dersi yani… Bir kez daha üzülüyoruz Türk eğitim sisteminin haline… Bizim çocuklarımızın suçu ne ?


Her gün otobüslerle, trenlerle, teleferikle çoğu öğrenci yüzlerce kişi sabah erkenden geliyor, kayıyor, akşam erkenden gidiyor… Akşam saat 6’dan itibaren sokaklarda kimse yok, market 17:45’te kapanıyor. Bir tane bar var o da sadece Cuma – Cumartesi açık… Gün erken başlıyor, erken bitiyor…

Asıl bizim bu telaşımızla, hayat geç başlıyor, erken bitiyor haberimiz yok …


Kural : Telaş etme, hızlı yaşama, yavaşlığın, huzurun tadını çıkar, ömür zaten çok hızlı geçiyor, sen yaşamı yavaşlat hiç olmazsa biraz. Şu şiiri sık sık oku, hatta ezberle :


Yaşamak değil bizi bu telaş öldürecek, 
Bırakın Paris'te ılık rüzgârlarla 
Taratmayı saçlarımızı, 
Sevgilimizle doyasıya sohbet bile edemedik biz, 
Gözümüz saatte söyleştik hep, 
Koşuşur gibi seviştik, yarışır gibi çalıştık. 
Hep yetişilecek bir yerler vardı, 
Aranacak adamlar, yapılacak işler, 
Bir sonraki günün telaşı, 
Bir öncekinin terine bulaştı, 
Başkalarının hayatı bizimkini aştı, 
Kör karanlıkta çalar saat sesi, 
Kuşluk vakti kızarmış ekmek kokusu, 
Veya yavuklu öpücüğü ile uyanma düşlerini, 
Hababam erteledik, 
20 li yaşlardan 30 lara kurduk saatin alarmını. 
30 lardan 40 lara, sonra 50 lere 
Öyle yanlış kurgulanmış ki hayat, 
Kuşlukta uyuma imkanı sunduğunda size, 
Artık uyku girmez oluyor gözlerinize, 
Doyasıya söyleşmek, telaşsız sevişmek 
İmkânına kavuştuğunuzda, 
Söyleşecek sevişecek kimse kalmıyor yanınızda 
Özenle yarına sakladığınız 
Bir sarı lira gibi ömrünüz, 
Vakti gelip te sandıktan çıkarttığınızda, 
Birde bakıyorsunuz ki 
Tedavülden kalkmış,,,, 

( Can Dündar'ın ÖDÜNÇ HAYATLAR yazısından şiirleştiren: 
Erel BLEDA )     

Hiç yorum yok: