Mazi Kalbinde bir yaradır, Lizbon

Nasıl İstanbul'da, zengin dedesi Osmanlı'nın tüm mirasını yiyip bitirdikten sonra, fakir ama gururlu bir mirasyedi hüznü varsa Lizbon'da da, dünyaya hükmettikleri o ihtişamlı kaşifler çağından sonra, Avrupa Birliğine girmeden önce sokaklarında eşekle gezilen, masum bir melankoli var ...

Herkesin aklı, kalbi mazide, her yerde bir kaşif hikayesi, giden denizcilerin ardından yakılan acıklı Fadolar ve dünyanın her yerinden kalma değil zorla getirilme "iz"ler ...

Ve bence yıllar yılı onbinlerce insanı, öldüren, köleleştiren, sömüren Portekizli erkeklere, ilahi adalet, dünyanın en çirkin kadınları herhalde Portekiz kadınları .....

Ama yine de birbinin aynı, Avrupa şehirlerine inat, çok büyük yangınlar geçirmiş olsa da İstanbul gibi, Lizbon'un, farklı bir dokusu, değişik bir havası var, özellikle de arka sokaklarının ...

sadece hüznü ve yangınları ile değil, arka sokakları, tepeleri, tramvayı, şehri ikiye bölüp, Atlas okyanusuna dökülen, Tejo nehri ve daha bir çok yanıyla İstanbul'a çok benzer Lizbon.
Tejo nehrinin epey bi kirli olması ama buna rağmen onlarca kişinin sörf, kano, kürek yapması hariç...

Ve tabi ki hafta sonları nehir kenarında aile saadeti, park, bahçe, çoluk, çocuk, köpek...

2002 yılıydı yanlış hatırlamıyorsam gittiğimde 26 yaşındaydım...

Yanlızığın en çok acıttığı, pazar sabahlarından birinde, hem de şehrimden uzak...

Evlenmeye ve hatta oğluma, kızıma ve köpeğime vereceğim adlara karar verdiğim, kişisel tarihime, mutluluğun resmini gördüğüm şehir olarak, geçen Lizbon ....

Oğluma, Efe, Kızıma Zeynep, Köpeğime de Çirkin adını verecektim.
( Yıllar sonra Oğluma Efe ismini verdim gerçekten ama Kızımın Adı Ela, Köpeğimizin adı ise Zeytin oldu.... )

Kural 7 : Uzaklarda arama, mutluluğun formülü dünyanın her yerinde aynı :

Mutluluk = Sağlık x Huzur + Aile/Hoşgörü